Honduras

Honduras is één van de minder bekende landen in Centraal-Amerika. Dat komt wellicht doordat het in de jaren ’80 minder in het nieuws kwam, waarschijnlijk omdat er geen revolutie ontvlamde of burgeroorlog aan de gang was.  Het land werd eerder als uitvalsbasis gebruikt voor Amerikaanse legereenheden, om militaire macht uit te oefenen in de gewapende conflicten in Nicaragua, El Salvador en Guatemala. De samenwerking tussen de politieke partijen die de “elite” vertegenwoordigen en gelinkt zijn aan het Amerikaans imperialisme en de schrikbarende sociaal-economische ongelijkheid (hoogste ongelijkheidsindex van Latijns-Amerika), ontstaan door decennia lang gevoerd neoliberaal beleid, vormen de voedingsbodem voor een extreem grote sociale ontwrichting en een voortdurende politieke onderdrukking.

Het spreekt voor zich dat vakbondsontwikkeling binnen deze werkelijkheid zeker geen vanzelfsprekendheid is. Niet alleen worden vakbondsleiders politiek bedreigd wanneer zij voor arbeidsrechten opkomen. De geweldspiraal waarin het land verzeild is door de strijdende en afpersende marabendes, raakt hen eveneens en maakt dat hun leden zich nauwelijks publiekelijk durven te manifesteren.

Deze moeilijke context betekent echter geenszins dat Honduras geen sociale strijd en vakbondsorganisatie kent en juist in de dranken-  en voedingssector heeft de vakbeweging een lange traditie van strijd voeren. De legendarische staking in 1954 op de uitgestrekte bananenplantages van Chiquita, vormde de basis voor de eerste bananenvakbond SITRATERCO, die samen met STIBYS in de drankenindustrie, nog altijd gelden als belangrijke en erkende vakbondsreferenten in de regio. 

Na het bezoek van HORVAL in juli 2015 aan vakbondsorganisaties in de dranken- de bananen-, de meloen- en de suikersector, was duidelijk dat haar ondersteuning het beste kon worden inzet, om de samenwerking tussen vakbondsactoren  binnen de voedingssector te versterken. Op die manier kan een gezamenlijke vuist worden gemaakt richting overheid en werkgeversorganisaties over structurele problemen als onderaanneming, syndicale repressie en de toegang tot sociale zekerheid, die het voortbestaan  van de vakbeweging en haar verworven rechten, steeds verder in gevaar brengen.

Zodoende werd eind 2015 het vakbondsplatform USTABH (Union de Sindicatos de Trabajadores del sector de Alimentos y Bebidas de Honduras) opgericht, waarbinnen 3 vakorganisaties de trekkers zijn: 

* STIBYS (Sindicatos de Trabajadores de la industria de Bebidas y Similares) met ongeveer 2500 leden in de drankenindustrie,

*de federatie FESTAGRO (Federacion de Sindicatos deTrabajadores de la Agroindustria) met ruim 5000 leden in de bananen- en meloenproductie,

* SITIAMASH (Sindicato de Trabajadores de la Industria de Azúcar y Similares de Honduras) die meer dan 1500 arbeid(st)ers vertegenwoordigt in de suikerindustrie.

Elk van deze vakorganisaties heeft binnen hun sector al vakbonden  binnen verschillende strategische bedrijven gevormd en belangrijke CAO´s onderhandeld. De uitdaging is deze verworvenheden uit te breiden naar nieuwe bedrijven en naar de grote groepen arbeid(st)ers die in informele situaties voor onderaannemers werken. Onder het motto ´´eendracht maakt macht´´, zal HORVAL hen de komende jaren steunen, om tot versterking, syndicale groei en nieuwe onderhandelingsperspectieven te komen.