Colombiaanse organisaties stellen het leven en de rechten van de volkeren voorop

Wij, sociale, vakbonds-, boeren- en mensenrechtenorganisaties, verzameld in het kader van het gezamenlijke samenwerkingsprogramma "Waardig werk in Colombia", spreken onze bezorgdheid uit over de manier waarop de sociale, politieke en economische breuklijnen in het land worden verdiept door de maatregelen die de Colombiaanse nationale regering heeft genomen om het hoofd te bieden aan de noodsituatie van het COVID-19-virus en de gevolgen daarvan op middellange en lange termijn.

Deze maatregelen dienen vooral om de belangen van het grote nationale en internationale kapitaal te beschermen in plaats van het leven van stedelijke en plattelandsarbeiders, boeren, inheemse en Afrikaanse gemeenschappen in het hele land, werknemers in de gezondheidssector, mensen die in de informaliteit werken of met contracten voor dienstverlening, kinderen uit de meest kwetsbare sectoren van het platteland en de stad, en weerloze vrouwen, onder andere.

Wij eisen transparantie over de wetenschappelijke basis die het nemen van maatregelen onderbouwt.

Dit gebrek aan bestuur in Colombia zien we zowel in rurale als in stedelijke gebieden. Dit jaar, tot 2 april, zijn er 71 sociale leiders en mensenrechtenactivisten vermoord, en dat worden er steeds meer, waardoor de angst en onzekerheid als gevolg van de opsluiting door COVID-19 nog verder toenemen.

Het is dringend noodzakelijk dat de nationale regering zich houdt aan wat overeengekomen en vastgelegd is in het definitieve vredesakkoord over de veiligheid van de bevolking, en aan de uitvoering van de regels ter bescherming van het leven van vakbondsleden, leiders, mensenrechtenactivisten en boeren- en etnische gemeenschappen op haar grondgebied, zoals vastgesteld bij decreet 660 van 2018. Bescherming wordt alleen gegarandeerd wanneer de nationale regering besluit werkelijke vooruitgang te boeken met het onderzoek, de vervolging en gevangenneming van degenen die materieel en intellectueel verantwoordelijk zijn voor deze daden.

Wij eisen dat het Openbaar Ministerie zijn rol vervult en de straffeloosheid ten opzichte van de intellectuele auteurs, die vandaag de dag meer dan 95 procent bedraagt, terugdringt.

De hoofdoorzaak van deze pandemieën hangt nauw samen met de productie- en consumptiepatronen van het heersende economische model. De monopolisering van fundamentele productiegoederen zoals water en land die de reproductie van het leven moeten garanderen respecteert niet eens de minimale evenwichten van de ecosystemen en heeft als enige doel de vraatzuchtige consumptie te bevoorraden.

De strijd om land, grondgebied en voedselsoevereiniteit is vandaag de dag relevanter dan ooit tevoren. Wij eisen de erkenning van de boerenbevolking als een politiek rechtspersoon, dat kan bijdragen aan het aanleveren van voedselproducten voor de stads- en plattelandsbevolking. Wij eisen de investeringen in de sociaaleconomische en wegeninfrastructuur te versterken, wat zou leiden tot het creëren van waardige leefomstandigheden op het platteland. Wij hekelen in het kader
van COVID-19 het feit dat de steun bedoeld voor de boeren- en etnische gemeenschappen die verbonden zijn met de lokale, regionale en nationale bevoorradingssystemen, zijn doel niet bereikt. Volgens het verslag van het Rekenhof van 17 april is 90% van de kredieten die bestemd zijn om de landbouwproductie te garanderen, geconcentreerd in begunstigden die deze middelen gebruiken voor niet-productieve activiteiten.

We eisen een heroverweging van het landbouwproductiemodel, te beginnen met de erkenning van de gemeenschappen die het werkelijke potentieel hebben om het te transformeren.

Het is duidelijk dat ook de maatregelen die ten gunste van formele bedrijven worden genomen, niet bedoeld zijn om de werknemers te beschermen. Wij verwerpen de achteruitgang en de schending van de arbeidsrechten. Wij verwerpen de flexibilisering en precarisering van de arbeid. Volgens het Arbeidslaboratorium in tijden van het Coronavirus van de CUT en de CTC, kent slechts 1% van de 1.125 klachten die door vakbondsorganisaties of werknemers bij het Ministerie van Arbeid tot 17 april zijn ingediend, een vooruitgang in de richting van sanctionering.

We maken zeer moeilijke tijden door voor de werknemers en de bevolking in het algemeen, niet alleen vanwege de COVID-19 pandemie, maar ook omdat de kapitalisten, in hun gretigheid om te accumuleren, nu komaf willen maken met onze rechten en opnieuw maakt de werkgeversregering het hen gemakkelijk. Circulaire 033 van 17 maart 2020 vormt de basis voor een oproep tot "overleg" tussen de partijen, rechtstreeks tussen werknemers en werkgevers wanneer er geen vakbonden bestaan en wanneer deze wel bestaan, door de collectieve arbeidsovereenkomsten opnieuw te onderhandelen.

Wij steunen de CUT, zodat deze ons standpunt kan consolideren ten opzichte van Circulaire 033, en zodat we een collectief actieplan kunnen opstellen om deze aanval samen met andere sociale organisaties op regionaal en nationaal niveau het hoofd te bieden.

Wij eisen dat de geïnstitutionaliseerde sociale dialoog tussen werknemers- en werkgeversvertegenwoordigers en de collectieve arbeidsovereenkomsten worden gerespecteerd. Wij eisen dat het Ministerie van Arbeid zijn rol speelt als garant voor het respect van de arbeidsrechten.

Er zijn 687.716 huishoudwerkers in Colombia die minder dan het minimumloon verdienen en geen sociale zekerheid hebben, waardoor ze gedwongen zijn om te werken zonder rust. 11,7% is ouder dan 60 jaar en veel van hen zijn alleenstaande moeders die werken om hun kinderen te voeden. Zij hebben geen garanties tijdens de afzonderingsperiode en zelfs niet na de opheffing ervan. Hun situatie is uitzichtloos, omdat veel van hun werkgevers ook zonder werk zitten, of een lager inkomen hebben. Bovendien hebben zij geen toegang tot de sociale bijstandsprogramma's van de overheid, die geplaagd worden door het corruptie-virus, dat nu aan COVID-19 is toegevoegd.

Wij eisen dat de nationale overheid het recht op werk, op sociale zekerheid, op een salaris, op voedsel en op een leven voor huishoudwerkers garandeert.

Het neoliberale beleid dat sinds 1990 in Colombia wordt gevoerd, met de openstelling van de economie en vervolgens met wet 100 van 1993, heeft van gezondheid een handelswaar gemaakt. De door COVID-19 veroorzaakte gezondheidscrisis heeft het falen van dit systeem duidelijk aangetoond. De normen die ditzelfde systeem voorschrijft, worden door de werkgever niet nageleefd.

De controle-instanties negeren dit omdat ze niet over de infrastructuur beschikken om toezicht uit te oefenen of omdat ze door de werkgevers worden gecoöpteerd. Wij eisen dat zowel de werkgevers als de controleorganen hun functie van preventie op de werkplekken vervullen en dat de werknemers de kans krijgen om deel te nemen, zodat samen de vastgestelde normen worden nageleefd. Zodoende zal al het gezondheidspersoneel - 674.945 personen volgens het Arbeidsobservatorium van de CUT en de CTC - in alle regio's van het land over de beschermingselementen beschikken om hun functie uit te oefenen en zullen we gezonde werkplekken creëren.

Wij eisen de intrekking van wet 100 van 1993 en een effectieve bescherming om de verspreiding van COVId-19 op de werkplek te voorkomen. Gezondheid is een recht.

De gezinnen op het platteland en in de stad waren niet voorbereid op de Coronamaatregelen. Het verplichte isolement, het informele werk en andere gezinssituaties in Colombia beginnen huiselijk geweld te veroorzaken en vandaag de dag zien we een toename van het aantal gevallen. Daarom eisen we dat de regering onmiddellijk de nodige economische middelen en begeleiding van de burgers voorziet om te voorkomen dat de onderwerping van het gezin aan stress, angst en twijfels die voortkomen uit de onzekerheid over hun inkomen, een reeks trauma's veroorzaakt die de persoonlijke ontwikkeling van elk individu beïnvloeden.

Wij eisen de preventie van gendergeweld en gerechtigheid en genoegdoening voor de slachtoffers.

Onze organisaties zijn dankbaar voor de kracht van de solidariteit van de sociale organisaties en de vakbonden in België en we dringen er bij hen op aan om onze zaak te blijven steunen, met één stem, één kreet die de wereld zal veranderen om voor eens en altijd de "normaliteit" te veranderen waar we zeker niet naar terug willen keren, maar we willen ook niet verliezen wat we hebben gewonnen.
Laat afstand geen obstakel zijn, zodat solidariteit ons blijft samenbrengen met als doel het leven te beschermen, maar nooit ten koste van het leven zelf, dat onze eigen waardigheid is.

Onderschrijven deze mededeling:
ACASA - Asociación Campesina de San José de Apartado
Asociación Tierra y Paz
ATI – Asociación de Trabajo Interdisciplinario
COISO - Corporación Colectivo Intersindical de Salud Ocupacional
Comité SALSA B.C. - Comité de Integración por la Soberanía Alimentaria Bogotá, Cundinamarca.
Corporación para el Fortalecimiento de la Función Social Aury Sara
CUT - Central Unitaria de trabajadores de Colombia
FENSUAGRO - Federación Nacional Sindical Unitaria Agropecuaria
IPC – Instituto Popular de Capacitación
RENAF - Red Nacional de Agricultura Familiar
SINALTRAINAL - Sindicato Nacional de Trabajadores del Sistema Agroalimentario
SINTRACATORCE - Sindicato Nacional de la Industria Azucarera 14 de junio
SINTRAIMAGRA - Sindicato Nacional de Trabajadores de la Industria de Productos Grasos y Alimenticios
USTIAM - Unión Sindical de Trabajadores de la Industria Cervecera, Bebidas, Alimentos, Malteros y Similares
USO – Unión Sindical Obrera de la Industria del Petróleo

Downloads

Bijlage	Grootte
de brief	723.86 KB