José Borrego over de staking bij AB InBev: “Als je het stakingsrecht beperkt, dan beperk je ons recht om onze stem te laten horen”

In september 2020 is AB InBev, de wereldwijde nummer één in de biersector, haar plicht om de gezondheid van haar werknemers te beschermen niet nagekomen. Er was immers een coronacluster uitgebroken in het logistieke departement van de site Jupille. Na heel wat interpellaties en een gebrek aan reactie van de directie besloten de werknemers om te staken; het werk werd niet minder dan 2 weken stil gelegd. Een interview met José Borrego, hoofddelegee van ABVV Horval, die ondanks de intimidatie van de biergigant zijn strijd voortzet om de rechten van de werknemers te laten respecteren.

Wat heeft jullie ertoe aangezet om te staken?

De onzekerheid voor de werknemers. Er werd weinig gedaan rond corona. De uitbraak van de cluster was de druppel om over te gaan tot een staking. In het begin waren er twee personen besmet, nadien 11, waarvan één collega in coma is beland. We hadden hen verwittigd dat ze in actie moesten schieten, maar dat deden ze niet. Dan hebben we besloten om te staken…

Hoe is de staking verlopen?

Op 3 september in de namiddag zijn we naar de site gegaan om de werknemers in te lichten over de situatie, want de directie wou verbergen wat er aan de hand was. We hebben het werk twee weken neergelegd. De directie heeft ons nooit opgeroepen. De twee onderhandelingsvergaderingen vonden plaats in Brussel. Wat een minachting naar de werknemers toe!

Heeft AB InBev jullie geïntimideerd?

AB InBev heeft gerechtsdeurwaarders ingeschakeld; ze volgden de delegees overal, zeker wanneer ze de werknemers op de hoogte brachten. De directeur vroeg hen zelfs om foto’s te nemen. Nadien kregen de werknemers dwangsommen van 2 tot 3.000 euro. Ik moest 11.000 euro betalen binnen de 24 uur… De directie heeft ook de werknemers met tijdelijke contracten onder druk gezet. Ze stuurde hen berichten op hun privénummer en dreigde ermee dat ze hun contract niet zou verlengen als ze zouden staken, of ze beweerde dat het piket was opgeheven, terwijl dat niet waar was.

Wat is er daarna gebeurd?

Eind januari werd ik opgeroepen door de politie. De directeur en de HR-directrice hadden klacht ingediend tegen mij wegens laster, eerroof en bedreigingen. Er stond een prijs op mijn hoofd. Waarom ik? Omdat ik de hoofddelegee ben en niet bang was om te spreken in de media. Dit is intimidatie, ik ga mij niet laten doen. Ik vraag me gewoon af hoe ver ze zullen gaan…

De laatste jaren werd het stakingsrecht meermaals beperkt in België. Waarom moet dit recht vandaag meer dan ooit beschermd worden?

Vandaag strijden we om onze verworven rechten te behouden. Staken is het ultieme wapen; we grijpen er pas naar wanneer alle andere middelen uitgeput zijn. Als je het stakingsrecht beperkt, dan beperk je ons recht om onze stem te laten horen. Het enige wat we hier vroegen was om in alle veiligheid te kunnen werken. Er werd niet naar ons geluisterd, dus gingen we in staking. Het is pas wanneer de staking startte dat er schot in de zaak kwam. Waarom? Omdat hun belangen in gevaar waren. Door de productie stil te leggen konden ze geld verliezen. Het is hoog tijd dat de rechten van de werknemers belangrijker worden dan de economische belangen van de bedrijven!

Actualiteit